Vluchtelingen pakken de draad op bij Marilou Evelo

‘Hou nooit op met dromen. Het leven is kiezen. Maar om goed te kiezen moet je weten wie je bent en waar je voor staat en waar je naar toe wilt en waarom je daar wilt komen.’ Met dit citaat van wijlen Kofi Annan voelt Marilou Evelo uit Hoorn zich enorm verbonden.

Gerda Holla / westfriesweekblad 6 februari 2019

Marilou: “Ik had me dat nooit zo gerealiseerd maar stel je toch eens voor. Je komt uit een totaal andere cultuur waarin alles anders is. Je vlucht en laat alles achter. En dan kom je hier en wordt er van je verwacht dat je zo snel mogelijk mee stroomt en participeert. Dan denk ik, de éen na de ander valt hier al om van een burn-out. Gun ze wat tijd, hun hele leven staat op z’n kop.” Die tijd is er in het naaiatelier van Marilou in Hoorn waar maandag t/m donderdagochtend in totaal 20 vluchtelingenvrouwen komen borduren. “De creativiteit is een bron van energie. Het borduren de ultieme verlangzamer. Je hebt hier tijd om te praten. Het maakt niet uit, want het gaat om het middel, niet om het doel. Waarom zou het snel moeten? Dit past op de participatieladder bij sociale contacten buitenshuis.”

GESCHIEDENIS Marilou heeft de academie voor beeldende kunst gedaan en was vroeger werkzaam in de mode branche. Ze heeft in New York gewoond waar ze freelance ontwerpster was en met alpacawol werkte. “Dat vond ik prachtig materiaal. Daar wilde ik iets mee doen. Ik had contacten in Peru, een land waar de textielcultuur heel groot is. Alle vrouwen daar kunnen borduren, haken en breien. Ik schreef een ondernemingsplan, want hoe mooi zou het zijn als die vrouwen daar mooie jasjes van alpacawol zouden kunnen maken?” Maar het bleek toch geen goed plan. De afstand en de communicatie waren een enorme barrière en daarnaast waren de kosten voor de import ontzettend hoog. “Toen dacht ik, waarom doe ik het niet gewoon in Nederland? Gewoon aan een grote tafel met allemaal vrouwen er om heen? Je loopt er om heen en hebt geen transportkosten, dat is duurzaam.” Maar ‘gewone’ vrouwen? Nee, Marilou zocht naar een doelgroep. De vrouwen moesten er wel iets aan hebben. “Dat was in 2014, 2015 toen de vluchtelingenstroom op z’n hoogtepunt was. Dus ik bedacht dat het vluchtelingvrouwen moesten worden.”

START Marilou ging naar Werksaam, die in West-Friesland de participatiewet uitvoert, om samen het project te starten. Zij zagen er wel toekomst in. Maar het duurde nog een tijd voordat ze kon beginnen, ze moest eerst nog een ondernemingsplan schrijven. Want het was de bedoeling om het bedrijfsmatig te doen. “Ik begon uiteindelijk met vrouwen uit o.a. Somalië en Eritrea maar die bleken helemaal geen ervaring met borduren te hebben. Dus begonnen we met proeflapjes. Maar het ging zó traag. Ik dacht toen, hoe ga ik dit voor elkaar krijgen, dit is onmogelijk commercieel te krijgen. Maar gaandeweg kwamen er heel andere dingen aan bod. Ik kwam er achter dat de cultuurverschillen gigantisch waren. Hier was iets heel anders aan de hand in mijn ogen. Die mensen moesten helemaal geen betaalde baan hebben, die moesten hier aarden.” En zo kwam er een wending aan het project dat in eerste instantie bedoeld was als commerciële onderneming. Marilou: “Dit is een zorgtraject geworden. Geen winstgevend bedrijf maar een leer-werktraject of een dagbesteding in trede 1 en 2 van de participatieladder.”

ACHTERGROND De vluchtelingen komen uit diverse landen en hebben stuk voor stuk hun verhaal. Vrouwen wiens man achtergebleven is. En een vrouw die niet weet waar haar kinderen zijn en of ze überhaupt nog leven. Marilou: “Er is hier ook iemand, die zegt, ik moet iedere dag iets te doen hebben, anders ga ik huilen. Als ze hier is, is ze blij, maar ze heeft wel altijd hoofdpijn. Dit is natuurlijk heel mooi voor ze. Ze praten met elkaar, leren dingen, maken mooie dingen.” Eén van de vrouwen vertelt: “Ik ben nieuw, ik kom hier twee keer in de week, op dinsdag en donderdag. Een vriendin van mij borduurde ook en ik wilde het ook graag leren. Het is leuk en gezellig.”

TAALCOACH EN PRIJS Op maandag, dinsdag en donderdag is een taalcoach aanwezig. De term ‘taalcoach’ is hier een breed begrip. Ria Geerling, een van de taalcoaches: “Vandaag hebben we bijvoorbeeld het begrip ‘appel’ behandeld. Appeltaart en appelmoes. Maar ook het gezegde ‘de appel valt niet ver van de boom’. Dan ben je zo een half uur verder.” Ook kwamen op dezelfde ochtend het kinderpardon en president Trump voorbij. Eind 2018 dong Marilou mee naar een prijs van het Europees Sociaal Fonds. Werksaam kwam bij Marilou met het plan om mee te doen. “We hebben toen over het project geschreven. Het werd een veelbelovend en sprankelend project genoemd en we zaten bij de 10 finalisten. We werden daarom beloond met een promotiefilmpje Uiteindelijk hebben we de aanmoedigingsprijs gewonnen. Deze prijs werd speciaal voor dit traject in het leven geroepen,” glundert Marilou.

INFO De geborduurde jasjes en tassen zijn te zien en aan te schaffen op de site www. aboutajacket.nl. Per item is te zien wie van de vrouwen het gemaakt heeft. Het YouTube filmpje is te vinden onder ‘About a jacket finalist esf awards’. Voor de woensdag wordt nog een vrijwillige taalcoach gezocht. Voor informatie kan gebeld worden met Marilou 06-3639 9087. “En verder is iedereen die op wat voor manier dan ook geïnteresseerd is van harte welkom om de vrouwen op woensdagmorgen te ontmoeten (20 februari niet) en een kijkje te komen nemen in het atelier aan de Dampten 16 op de eerste etage,” benadrukt Marilou tot slot.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Scroll naar boven